بدرودی دیگر از شهر خاطره ها / تورج عاطف
خاطرات همراه من هستند . به سالهائی دور سفر کنم و به روزگاری که برای اولین بار به استادیوم رفته ام . بازی ایران و برمه در چارچوب بازیهای آسیائی 1974 است. بازی در امجدیه نیست و در ورزشگاه یک صد هزار نفری انجام می شود . ایران با یک گل جلو می افتد و من به همراه پدر و دوست او خوشحال هستیم که ایران قرار است کلکسیونی از گلها را برای ما به نمایش بگذارد ولی ناگهان تیم ملی در آفساید گیری اشتباه می کند و خیلی راحت دروازه ایران باز می شود . دوست پدرم عصبانی می شود و می گوید
" اگر کاشانی بود تا آخر دنبال حریف می رفت و به هوای آفساید گرفتن داور نمی ایستاد "
آن روز برای اولین بار نام جعفر کاشانی را شنیدم و تصورم این بود که او دفاعی است که هیچ مصالحه ای نمی پذیرد و تا آخرین لحظه هیچ مذاکره صلح آمیزی با مهاجمین و حریفان ندارد . او کسی است که با مقوله گل خوردن مشکل دارد و شاید به همین دلیل است در روزگاری که مرحوم عزیز اصلی با مدیریت پرسپولیس مشکل دارد و قهر کرده است به درون دروازه می رود و دروازه تیم پرسپولیس را در برابر عقاب حفظ می کند تا این تیم را سرخها 5 تائی بکنند .
حکایت عجیب در این است که مردی با چنین روحیه عدم سازش روزگاری دیپلمات می شود و به هیچ عنوان اهل جنگ نیست مگر آن که پای اصولی باشد که با آن بزرگ شده است از جمله نام " خلیج فارس" و " باشگاه " که قصه هایش این روزها بیشتر تکرار می شود .
پای به ورزشگاه پیر شهر امجدیه که می گذارم .صحنه ها دو باره تکرار شده اند . پاییز 53 است که جعفر کاشانی 30 ساله از میدان فوتبال خداحافظی می کند و حالا پاییز 98 است و کاشانی 75 ساله به میدان زندگی بدرود گفته است . او بر روی دوش طرفدارنش دور زمین امجدیه چرخانده می شود اما حالا قضیه فرق دارد. این بار بجای خودش این تابوت اوست که بر روی دوش مردم می چرخد . فرزندان و شایدهمان مردمی که شش سال قبل از آن یعنی در بهار 1347 بر روی دوش خود بازیکنان تیمی که اولین قهرمانی ایران در جام ملتهای آُسیا 1968را بدست آورند راحمل کردند که از جمع آنها همایون بهزادی و عبدالله ساعدی و عزیز اصلی و حمید امینی خواه و حالا جعفر کاشانی از شهر خاطره های امجدیه خداحافظی کرده اند.
برایم امجدیه همچنان خاطره انگیز است اما گذر عمر نمایان است وقتی سکوها بجای فریاد شادی برای قهرمانان به سوگشان نشسته اند روحشان شاد مردان خاطرات شیرین
کاشانی ,امجدیه ,شهر ,خاطره ,کند ,اولین ,می شود ,است که ,می کند ,روی دوش ,جعفر کاشانی
درباره این سایت